نخستین ساکنان مشهد چه کسانی بودند؟ 
همسر شهیدتوسلی: ابوحامد انتخاب و افتخار من است 
مرحوم ناصر دریائیان، داور ساز بود
«ناصر دریائیان» داور معروف فوتبال بود که آبان سال ۹۹ دار فانی را وداع گفت. او با خرید یک سوت و یک دست لباس داوری را از نوجوانی برای بچه‌های محه ابوطالب شروع کرد.
«من قبول کردم که داور بازی فوتبال باشم برای همین یک‌دست لباس و سوت خریدم. در تلویزیون دیده بودم که داور لباس مخصوص و سوت دارد. به خیابان ارگ (امام خمینی) رفتم و یک سوت فلزی، یک‌دست لباس داوری و یک کتاب قوانین فوتبال خریدم. روز بعد بازی فوتبال بین چند محله در حسین باشی (کارخانه کبریت) برگزار می‌شد. لباسی را که خریده بودم، پوشیدم و با سوت فلزی که با رنگ نقره‌ای‌اش حسابی برق می‌زد به محله حسین باشی رفتم. حس خوبی داشتم. آن روز خیلی خوشحال بودم و برای همه تیم‌های شرکت‌کننده داوری کردم. البته درکنار داوری فوتبال هم بازی می‌کردم.»
این اولین داوری «ناصر دریائیان» داور معروف فوتبال بود که آبان سال ۹۹ داغی جانسوز بر سینه اهالی فوتبال مشهد گذاشت و دار فانی را وداع گفت. در گفتگوی زیر که بهمن سال ۹۱ در شهرآرامحله منطقه ۲منتشر شده شادروان دریائیان از روز‌های نوجوانی که با سوت پلاستیکی برای بچه‌های محله ابوطالب داوری می‌کرده گفته است تا داوری در زمین‌های حرفه‌ای و در عرصه بین‌المللی.
اولین داور فوتبال محله
ناصر دریائیان سال ۱۳۳۷ در مشهد به دنیا آمد. او نیز مانند بسیاری از پسر‌ها در دوران کودکی به فوتبال علاقه‌مند بوده و بازی فوتبال را از محله خود آغاز کرده است. او در این باره می‌گوید: ۱۰ ساله بودم که در تیم فوتبال محله (ابوطالب) بازی می‌کردم. آن زمان در اطراف ابوطالب زمین‌های خاکی زیادی وجود داشت. ما هم با چیدن دو آجر به‌عنوان دروازه و یک توپ پلاستیکی فوتبال بازی می‌کردیم.
بعد از شروع و گرم‌شدن بازی، فقط کافی بود یک‌نفر خطا کند، هرگروه نفر دیگر را مقصر می‌دانست و بعد از نیم ساعت جروبحث دوباره بازی شروع می‌شد، حتی زمانی که یک گروه چند گل می‌خورد به بهانه‌ای بازی را به جروبحث می‌کشاند و بازی پایان می‌یافت. این مشکل همیشگی ما بود مخصوصا وقتی با تیم‌های محله‌های دیگر بازی می‌کردیم بازی با دعوا و کتک‌کاری تمام می‌شد.
در یکی از همین بازی‌ها به خاطر یک شوت نزدیک بود دعوای سختی بشود، واسطه شدم، چون اطلاعاتی درباره قوانین فوتبال داشتم با توضیحاتی که دادم همه راضی شدند و ماجرا با خوبی و خوشی پایان یافت. بعد از این ماجرا در چند بازی دیگر نیز داوری کردم و بعد از آن همه بچه‌ها موافقت کردند که به عنوان داور مسابقات بازی‌ها را داوری کنم. البته من هم برای انجام یک فوتبال خوب وآرام با این کار موافقت کردم.
اولین داوری باشگاهی فوتبال در مشهد
دریائیان با ادامه داوری در بین تیم‌های فوتبال محلات مختلف مشهد به‌ویژه محله ابوطالب و خواجه‌ربیع به‌عنوان یک داور حرفه‌ای مطرح می‌شود و در هنگام تحصیل در دبیرستان اولین داوری خود را در یک تیم باشگاهی آغاز می‌کند.
او در این‌باره می‌گوید: در سال اول دبیرستان معلم ورزشی داشتیم به نام نهاوندی که از شنیدن اطلاعات من در باره فوتبال خیلی خوشحال شده بود، به همین دلیل برای تکمیل اطلاعاتم من را به چند مربی مشهور فوتبال معرفی کرد و در جلسات متعدد، فوت و فن داوری حرفه‌ای فوتبال را یاد گرفتم و توانستم کارت داوری درجه ۲ (باشگاهی) را دریافت کنم. سال دوم دبیرستان برای اولین‌بار به‌عنوان داور تیم باشگاهی پیام خواجه‌ربیع معرفی شدم.
البته خیلی‌ها موافق این امر نبودند، اما آن زمان این همه حسادت و زیرآب زنی در فوتبال نبود. با وجود اینکه داوران مشهور و قدیمی بودند، اما من در بازی‌های این تیم باشگاهی مشهد شرکت کردم. بازی که شروع شد احساس ترس عجیبی وجودم را گرفته بود. در این لحظه کاظم غیاثیان که یکی از مربیان معروف مشهدی بود به من نزدیک شد و دستش را به پشتم زد وگفت: «نترس، موفق می‌شوی.»
کمی آرام شدم. با سوت من بازی شروع شد و تا پایان بازی می‌دویدم. بازی که تمام شد همه مربیان رضایت خود را از داوری‌ام اعلام کردند. بعد از پایان بازی یکی از مسئولان پشت بلندگو نام من را خواند وگفت: «ناصر دریائیان در اولین داوری خود درخشید. امیدواریم در بازی‌های ملی و بین‌المللی سوت بزند. بعد از این بازی برای شرکت در یک کلاس داوری پیشرفته به تهران رفتم.»
مشهد در دهه ۶۰ با داشتن بازیکنان قوی از قطب‌های فوتبال ایران بود. قضاوت بین دو تیم همشهری بسیار سخت بود
داوری بازی‌های ملی و بین‌المللی
ناصر دریائیان از سال ۱۳۶۵ به‌عنوان داور مطرح مشهدی، داوری حرفه‌ای فوتبال در تیم‌های استانی و کشوری را آغاز می‌کند. در اولین بازی استانی دو تیم پیام مشهد و ابومسلم را داوری می‌کند. مشهد در دهه ۶۰ با داشتن بازیکنان معروف و قوی فوتبال یکی از قطب‌های فوتبال ایران بود. قضاوت بین دو تیم همشهری که هم قوی بودند و هم حرفه‌ای بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود.
جمعیت زیادی به ورزشگاه تختی مشهد آمده بودند، من هم با بیشتر بازیکنان دو تیم آشنا و رفیق بودم. آن روز قضاوت سختی داشتم و دو تیم مساوی شدند و نفس راحتی کشیدم. بعد از این ماجرا بار‌ها برای تیم‌های معروف استان وکشور مانند شموشک، نفت آبادان، مس و... سوت زدم و چندین‌بار نیز به‌عنوان داور و کمک‌داور در بازی‌های آسیایی شرکت کردم.
تربیت داوران مشهور بین‌المللی
دریائیان در کنار داوری تیم‌های بین‌المللی و کشوری توانسته شاگردان مشهور زیادی در زمینه فوتبال تربیت کند. او در این‌باره می‌گوید: در کنار داوری فوتبال به‌عنوان دبیر هیئت داوران فوتبال استان تلاش کردم با جذب داوران جوان در کلاس‌های داوری آنها را به‌عنوان داور مطرح کشوری تربیت کنم و خوشبختانه با برنامه‌ریزی‌هایی که انجام دادیم در چند سال توانستیم چند داور معروف و بین‌المللی مانند محسن ترکی، رضا سخندان و حسن کامرانی‌فر را تربیت و معرفی کنیم. در حال حاضر محسن ترکی به‌عنوان یکی از مطرح‌ترین داوران کشوری و بین‌المللی فوتبال از شاگردان همین کلاس‌های داوری در مشهد است.
دریائیان در ادامه می‌گوید: در حال حاضر با چندنفر از پیش‌کسوتان داوری استان کلاس‌های آموزش داوری را در شهرستان‌های استان خراسان رضوی برگزار کردیم و تعدادی از داوران خوب شهرستانی نیز در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند.
حسادت و تفرقه‌افکنی، آفت فوتبال مشهد
در ادامه این گفتگو این پیشکسوت داوری فوتبال استان با ابراز تاسف از ضعف فوتبال استان می‌گوید: سوء مدیریت و نداشتن همدلی ضربه‌های سنگینی به فوتبال و داوری استان وارد کرده است. وقتی کار به دست آدم خبره سپرده نشود وضعیت همینی می‌شود که می‌بینید، اما هنوز هم دیر نشده و با همدلی و کنار گذاشتن اختلافات مشهد هنوز هم می‌تواند به عنوان قطب فوتبال و داوری فوتبال مطرح شود.
اهالی محله به من لطف دارند
داوری‌اش باعث شده بسیاری از اهالی محله او را بشناسند، چه آن قدیمی‌های هم‌سن‌وسالش، چه نوجوانان و جوانان محله که به فوتبال علاقه دارند. علاقه به فوتبال بین آنها رابطه دوستانه‌ای ایجاد کرده است؛ «جوانان محله به من مراجعه می‌کنند و می‌خواهند فدراسیون امکانات لازم را در اختیار تیم‌های محلی قرار دهد.»ارتباط خوبی با همسایه‌هایش دارد و او ساکن همان محله قدیمی‌اش یعنی ابوطالب است. محله‌ای که در زمین‌های خاکی‌اش سوت زده است.
* این گزارش شنبه ۱۲ بهمن ۹۲ در شماره ۹۱ شهرآرا محله منطقه دو چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
